Forum Ruchu Ludzi Dobrej Woli

Rajewski

OD PAŹDZIERNIKA 2008 DO GRUDNIA 2009R.
Każda ostatnia sobota miesiąca – wyjątkowy koncert, niecodzienna zaczarowana atmosfera, na jednej scenie pełnosprawni i niepełnosprawni artyści

Zanim zaczniecie drodzy czytelnicy czytać ten tekst, zróbcie proszę mały eksperyment . Zamknijcie na chwilę oczy i wyobraźcie sobie że tak wygląda nasz świat. Dziękuję , a teraz jeszcze raz powtórzmy to ćwiczenie i proszę zanućcie dla siebie lub bliskich „oczy tej małej – jak dwa guziki, myśli tej małej – białe zeszyty…” Otwórzcie oczy. Na szczęście to był tylko eksperyment , a nie rzeczywistość . Chociaż dla Kasi Nowak z Wrocławia, Zuzi Osuchowskiej z Żyrardowa, Tomka Kowalika z Rudy Śląskiej,Łukasza Barucha Skoneckiego i wielu innych to niestety codzienność. Czasami tylko zdarza się święto – Kiedy w Krakowie jest Festiwal Zaczarowanej Piosenki organizowany przez Fundację Anny Dymnej lub – jak to się dzieje od kilku miesięcy gdy wpłynie zaproszenie z Poznania albo z innej miejscowości. Wtedy ci wspaniali artyści mogą zaśpiewać dla cudownej, przyjaznej publiczności w Schronie Kultury Europa, a zaraz potem zasiąść wśród nas na widowni i bawić się wspólnie podczas występów artystów pełnosprawnych. Dla wszystkich jest jasne – nie ma żadnej taryfy ulgowej. Nie ma znaczenia czy widzisz czy nie widzisz, czy twoja skóra jest jasna czy ciemna. Czy masz 9 lat – tak jak Arek Pasiciel czy wielokrotnie więcej jak na przykład weteran rokowej sceny Zbyszek Cieślak. Podczas koncertu „Mimo Wszystko w Przystani” liczy się talent, klasa wykonawcy i jego wrażliwość. Chociaż kiedy jako mimowolny świadek obserwowałem j Jurka Łuczaka który „pokazywał” swoje obrazy niewidomej Zuzi, a ona oglądała je palcami – pomyślałem sobie, że to już coś więcej niż sztuka. Oto jeden Artysta w szczególny sposób przekazuje drugiemu Artyście coś co chyba tylko mogą zrozumieć ludzie pochłonięci sztuką ale jednocześnie ludzie o ogromnej dobrej energii. To chyba o tym myślał św. Paweł w „Hymnie o miłości” gdy pisał, że prawdziwa miłość do drugiego człowieka „nie szuka swego i nie szuka poklasku”. W tym pięknym epizodzie – a zdarzyło się podobnych sytuacji znacznie więcej – ujrzałem, że to o co nam chodziło w projekcie chyba się zmaterializowało. Przypomnijmy zatem o chodzi w „Mimo Wszystko w … Przystani”
Na jednej scenie obok siebie spotykają się artyści pełnosprawni i niepełnosprawni. Wcześniej wszyscy artyści i woluntariusze organizujący koncert siadają do wspólnego obiadu , podczas którego mogą się choć trochę poznać – widzą się przeważnie z przyjezdnymi pierwszy raz w życiu. Potem wspólne próby a o godzinie 18.00 koncert. Na jednej scenie występują artyści, którzy już ze swymi propozycjami objechali pół świata i ci dla których jest to pierwsza scena w życiu. Artyści i publiczność mają także szansę podziwiania nietypowej oprawy scenograficznej. Na każdy z koncertów przygotowana jest inna propozycja –wystawa plastyczna. Wreszcie kilka razy w czasie koncertu , a szczególnie podczas finałowej piosenki – symbolu naszych koncertów – „Doliny Pełnej Słońca, której słowa i muzykę stworzył Waldemar Antczak – publiczność wykonuje piosenki wspólnie z artystami na scenie. Tworzy się jedna artystyczna rodzina. Zanika granica pomiędzy sceną a widownią. Powstaje jedna przestrzeń przyjaźni wyrażonej przez sztukę.
Teraz powinniśmy przedstawić artystów , ale jednak najpierw przedstawimy Publiczność.
Nieskromnie napiszę że Projekt „Mimo w Wszystko w … Przystani” ma już swoją wierną publiczność! Prawie wszyscy już się znamy – choć czasem tylko z widzenia. Co mnie zaskoczyło niezmiernie to – sposób w jaki nasza publiczność ubiera się na nasze koncerty . Nasza publiczność ubiera się bardzo odświętnie, choć przecież sala klubowa mieści się kilka metrów pod ziemią – w dawnym schronie przeciwlotniczym. Co raz więcej panów przychodzi w garniturach – o paniach nie wypada nawet pisać bo przecież zawsze są bardzo eleganckie. Piszący te słowa – z szacunku dla publiczności i dla artystów również ubiera się w garnitur. Nie może być inaczej. Jeśli Iwona Zięba jedzie do nas autobusem dziewięć godzin, a potem przebiera się aby na scenie wyglądać pięknie – bo to także jej święto – to organizator musi dostosować się do atmosfery święta. Ale przecież publiczność może – nie musi, bo nie wymagamy stroju wizytowego czy wieczorowego. Tym bardziej – jest zatem miło jeśli zwłaszcza panowie przybywają „odświętnie” ubrani. Podkreślam – nie ma żadnego obowiązku – ale jakże jest doniośle i pięknie. Publiczność cudownie reaguje, bawi się i śpiewa piosenki których teksty przygotowują organizatorzy i w ten sposób publiczność przekracza barierę ,którą najczęściej ją odgradza od artystów.
Wielokrotnie zapraszałem do tego aby osoby uzdolnione chcące u nas wystąpić zgłaszały się do mnie albo do Jerzego Łuczaka propozycjami swoich prezentacji artystycznych. Zaproszenie jest nadal aktualne. Z góry musimy jednak zastrzec , że organizatorów nie stać na wypłatę choćby skromnych honorariów. Możemy tylko zapewnić , że zrobimy wszystko co w naszej mocy aby występ artystyczny miał właściwą oprawę i został zauważony. Nasi artyści mają szansę skonfrontować się twórczo z innymi artystami, a także poznać Schron Kultury „Europa” i organizatorów, którzy poświęcają wiele czasu i energii aby artyści u nas czuli się dobrze. Podczas każdego z koncertów może wystąpić zaledwie kilku artystów w tym dwóch lub dwoje to podopieczni „Fundacji Anny Dymnej Mimo Wszystko” . Każdy artysta ma do dyspozycji 15-20 minut na swoją prezentację. Zapraszamy tych którzy chcą spróbować swoich sił, choć musimy zastrzec że najbliższe terminy w których możemy występ wpisać do programu koncertu są w lutym 2009 roku.
Koncerty „Mimo Wszystko w Przystani „ odbywają się w każdą ostatnią sobotę miesiąca. Czasami organizujemy dodatkowy koncert z ważnego powodu . Takim ważnym powodem była na przykład 90 rocznica odzyskania naszej państwowości. Do tej pory odbyły się trzy koncerty. Poniżej podajemy personalne składy wykonawców oraz dodatkowo awizujemy koncert następny które odbędzie się zaraz po świętach – 27 grudnia (bo tak w grudniu przypada ostatnia sobota)
Za nami już dwa koncerty w Przystani: pierwszy odbył się 25 października br. i wystąpili: zespół W. Antczaka, Katarzyna Nowak z Wrocławia, Grupa Pchełki z Aleksandrowa Kujawskiego oraz Grupa AQ.; drugi odbył się 29 listopada 2008r. i zatytułowany został „Sztuka nie jedną ma twarz”, a na nim wystąpili Zuzanna Osuchowska z Żyrardowa, Iwona Zięba z Krakowa, Grupa YUGUSz Afryki, Grupa Bre Bre, a zatańczyła grupa Uniwersal Breakers.
Kolejny koncert zorganizowany zostanie 27 grudnia pt. Święta, święta i po świętach, wystąpią: Łukasz Baruch Skoniecki (Katowice), Piotr Kowalik (Katowice), Zespół FULTON,
Arek Pasiciel, Anna Girdziejewska oraz Paulina Szulc recytować będzie wiersze.
Nie byłoby żadnego koncertu gdyby nie pomoc wolontariuszy ze Stowarzyszenia Społeczno-Kulturalnego „Przystań” i jego Zarządu . Bez wsparcia Spółdzielni Mieszkaniowej Rolna – realizacja projektu byłaby nie realna. Należy jednak podkreślić także pomoc Fundacji Anny Dymnej „Mimo Wszystko”, Rady Osiedla 28 Czerwca 1956 Roku, Wydziału Zarządzania Kryzysowego i Bezpieczeństwa Urzędu Miasta Poznania, Parafii Rzymsko-Katolickiej pw Zmartwychwstania Pańskiego, Klubu Sportowego Sobieski oraz Ruchu Ludzi Dobrej Woli – Odział Wielkopolski i i wielu innych.
Patronat honorowy nad koncertami objął Prezydent Poznania Ryszard Grobelny
Patronat Medialny objęło Radio Merkury, Telewizja Polska Oddział w Poznaniu oraz Filantrop Naszych Czasów.

Lidia Bukowska

Sztuka nie jedną ma twarz-relacja z koncertu z 29.11.2008r.

W sobotę 29 listopada miała roześmiane twarze 21 artystów z różnych zakątków Polski i nie tylko. Twarze tych, którzy po raz kolejny spotkali się w Poznaniu, by udowodnić sobie, że dla prawdziwych artystów nie ma granic i barier. Ani tych geograficznych, ani tych mentalnych.
Drugi wieczór z cyklu organizowanego przez Stowarzyszenie „Przystań” i Fundację Anny Dymnej „Mimo Wszystko”, był okazją do spotkania się wielu barw i odcieni muzyki.

To miejsce jest po prostu niesamowite! – relacjonuje Iwona Zięba, która wystąpiła razem z Zuzią Osuchowską, z rekomendacji Fundacji „Mimo Wszystko”. – Koncert był bardzo ciekawy i różnorodny, oby więcej takich inicjatyw!

Organizatorzy zaprosili do współpracy m.in.: grupę Universal Breakers, która zaprezentowała hiphopowy układ choreograficzny. Gośćmi specjalnymi, była także grupa YUGUS, czyli mieszkający w Polsce studenci i absolwenci wyższych uczelni, pochodzący z Czarnego Lądu, których pasją jest promowanie kultury afrykańskiej w Polsce.

Grali na bębnach, śpiewali, to było niezwykłe! – entuzjazmuje się Zuzia Osuchowska. – Wszyscy byli uśmiechnięci i pełni radości, że mogą podzielić się z nami, bogactwem kultury ze swoich stron ojczystych.

To naprawdę wspaniale, że tak wielu ludzi może tam, w Schronie na co dzień znaleźć coś dla siebie! – cieszy się Iwona.

To prawda. Stary schron przeciwlotniczy, ożywiony entuzjazmem i energią wolontariuszy, po raz kolejny stał się areną działań twórczych. Były chwile wzruszenia i radości. A przede wszystkim była wielka ochota, by być razem. By się spotkać! Jak wspomina pan Roman Kawecki – inicjator projektu, Iwona i jej mąż pobili „Schronowy Rekord Poświęcenia”, jadąc aż 18 godzin, by dotrzeć do Poznania. Miejscowi artyści i wolontariusze, też pokonali wiele trudności.

Jeden z artystów grupy YUGUS, przekładał dla nas dyżur w szpitalu. Jeden z muzyków grupy BreBre, która reprezentowała Stowarzyszenie, zrezygnował z zaplanowanego wyjazdu zagranicznego. – Każdy chciał dorzucić swój kamyczek do tego niezwykłego przedsięwzięcia!

Widzowie nie zawiedli. Nagradzali wszystkich wykonawców gorącymi brawami. Każda z Zaczarowanych Finalistek zaśpiewała po 6 utworów.

Próbowałam sobie nawet akompaniować w dwóch utworach na klawiszu – zwierza się Zuzia. – Całkiem nieźle wyszło. Śpiewałam m.in: „Moje serce to jest muzyk improwizujący” i oczywiście „Oczy tej małej”. Iwona podbiła obecnych „Balem” Rodowicz i „Babę zesłał Bóg” z repertuaru Renaty Przemyk. Bardzo nas ciepło przyjęto. Panowała wspaniała atmosfera, a organizatorzy traktowali nas, jak prawdziwych profesjonalistów!

Dziękujemy wszystkim artystom i wolontariuszom, oraz oczywiście dzielnym organizatorom! Gratulujemy Wam kolejnego sukcesu! Po raz kolejny udowodniliście, że sztuka to przestrzeń, która najpiękniej łączy ludzi!

Kolejny wieczór z cyklu „Mimo Wszystko... w Przystani” odbędzie się już 27 grudnia! Zapraszamy wszystkich gorąco do Poznania!